Matka Teresa

Przedstawiamy pracę Kuby, który wykorzystał tu wiele źródeł.

Matka Teresa – Jej wielki sukces

 

Matka Teresa (urodzona pod imieniem Anjezë Gonxha Bojaxhiu), urodziła się w mieście Skopje w Macedonii, w 1910 roku. Była Wielką Misjonarką i Religijną Humanitarystką. Jest jedną osób, które osiągnęły wielki sukces. Już w młodym wieku, mając dwanaście lat, usłyszała głos Boga, i postanowiła poświęcić Mu swe życie. Została misjonarką, w bardzo młodym wieku mając osiemnaście lat, dołączając do grupy sióstr zwanej Siostry Loreto, która była założona w Irlandii. Tam uczyła  się być misjonarką. Rok później pojechała do Kalkuty w Indiach, aby stworzyć grupę sióstr zwaną Misjonarki Dobroczynności.
 

Sukcesy

 

Gdy była w Indiach, zaczęła swoją misjonarską pracę z paroma rupiami i kostką mydła. Jakiś mężczyzna zapytał się jej czy ma coś do jedzenia, więc dała mu garstkę ryżu. Następnego dnia mężczyzna umarł. Pomyślała więc sobie, że naprawdę trzeba działać w Kalkucie i została tam wiele lat, gdzie niosła pomoc wraz z innymi misjonarkami, których było coraz więcej i więcej. W ten sposób pomogły bardzo dużej liczbie dzieci i dorosłych. W tym biednym, chorym, cierpiącycm i umierającym ludziom, pomagając najpierw w Kalkucie, a potem na całym świecie. Według mnie

to jest bardzo wzruszające, że ona była bardzo łagodna wobec dzieci, często je przytulała, brała umierających do hospicjum, pomagała i leczyła takie dzieci, które cierpiały okropnie z powodu jakiejś choroby lub były bezdomne albo nie miały rodziców. Te dzieci, które ją widziały, na pewno zapamiętają to na resztę swojego życia, szczególnie jeśli udało jej się im pomóc. Jeśli ja bym ją zobaczył to bym bardzo serdecznie podziękował jej za to, że była dobra dla ludzi.

 

W latach tysiąc dziewięćset sześćdziesiątych, dzięki Matce Teresie udało się sfinansować bardzo dużo szpitali, domów dziecka, szkół i schronisk dla trędowatych. W szpitalach była pielęgniarką a w szkołach dyrektorem. W szkołach bardzo dobrze kształciła dzieci, które wcześniej nie chodziły do szkoły, bo były bardzo biedne. W tej dekadzie, Matka Teresa zaczęła być bardzo rozpoznawalna.

Główne nagrody

 

Za jej wybitną pracę, pomoc i wielkie czyny, otrzymała m.in. Nagrodę Ramona Magsaysaya (1962), Nagrodę Templetona (1973), Prezydencki Medal Wolności (1985), i najważniejszą ze wszystkich, Pokojową Nagrodę Nobla (1979).

 

Ostatnie lata jej życia

 

W 1983 roku, w czasie wizyty Jana Pawła drugiego, doznała ataku serca. Przez resztę jej życia ataki serca się jej powtarzały. W 1997 roku doznała ostatniego ataku serca, w miejscu gdzie spędziła większość jej życia misyjnego w Kalkucie w Indiach. Do dzisiejszego dnia, Jej grobowiec pozostaje celem wielu pielgrzymek i modlitwy dla tysięcy ludzi z całego świata. Jej grupa Misjonarek Dobroczynności po jej śmierci prowadziła już 610 misji w 123 krajach. I to jest naprawdę zdumiewające. W 1999 roku w ankiecie przeprowadzonej w USA, Matka Teresa została uznana za najbardziej podziwianą osobę dwudziestego wieku. Swoimi czynami odmieniła świat.

 

(źródła: pl.wikipedia.org/wiki/Matka_Teresa_z_Kalkuty; success.com/articles/motherteresa i wzmianki z różnych książek)

Znajdź różnice...

 

Moja stara piła leży teraz w piwnicy.
Moja stara piła, leży teraz w piwnicy.

Harry Styles

Zuzia uwielbia Harrego Stylesa i postanowiła go opisać jako przykład osoby, która osiągnęła sukces.

 
          

 

 

 

 

 

 

Większość z nas ma jakieś marzenia, plany lub coś, co chcemy osiągnąć. Każdy widzi sukces inaczej. Ja zaś myślę, że sukces to jest wtedy, kiedy ktoś spełni swoje marzenie lub osiągnie wyznaczony sobie cel.

Według mnie osoba, która osiągnęła sukces to Harry Styles. Urodził się on pierwszego lutego w Anglii i jak miał siedem lat jego rodzice się rozwiedli. Umie on grać na kazoo i na gitarze. Podobno jest żartownisiem grupy, jest delikatny, miły i wytrwały. Słucha muzyki pop i rock i jego hobby to śpiewanie, surfing i granie na gitarze. Lubi kolor pomarańczowy, niebieski i czerwono różowawy. Jego ojczym był bardzo blisko Harrego i jego mamy i to on dał Harremu pomysł, żeby zacząć śpiewać. Kiedy Harry skończył piętnaście lat zaczął śpiewać i rok później wraz ze swoimi trzema najlepszymi przyjaciółmi stworzył grupę White Eskimo. W końcu, 11 kwietnia 2010 roku, Harry poszedł na przesłuchanie do X-factora. Zaśpiewał piosenkę Stevie Wondera ‘Isn’t She Lovely’, i przeszedł dalej. Niestety odpadł w bootcampie razem z czteroma innymi chłopcami: Niall Horanem, Zayn Malikiem, Louis Tomlinsonem i Liam Payneem. Na szczęście Nicole Scherzinger (gościnny juror) wymyśliła, żeby tych pięciu chłopców połączyć w jeden zespół – One Direction. Wtedy rozpadł się zespół White Eskimo, ale, szczerze, to mi to nie przeszkadza.

 Na początku mieli się nazywać Status Single, ale Harry wpadł na pomysł, żeby nazwać grupę One Direction. Harry jest najmłodszy z chłopców, ale widocznie mu to nie przeszkadza. Cieszę się za niego i obym go poznała.

Teraz śpiewa w największym boysbandzie na świecie i jak już mówiłam pobili Beatlesów w tamtym roku (sprawdziłam :D). Niedawno, pierwszego czerwca, mama Harrego, Anne Cox, wzięła ślub z Robin Twistem, który teraz jest ojczymem Harre’go.

Według mnie mój kochany ^-^ Harry Styles to osoba, która odniosła sukces.

Wałęsa: Człowiek z nadziei

A tutaj wnikliwa i interesująca praca Dominika!

Wałęsa: Człowiek z nadziei

Lech Wałęsa to, urodzony 29 września 1943 roku w Popowie, polski polityk, współzałożyciel oraz pierwszy przewodniczący Niezależnego Samorządnego Związku Zawodowego „Solidarność.” W latach 1990 do 1995 był prezydentem Rzeczypospolitej Polskiej, oraz laureatem pokojowej nagrody Nobla w 1983 roku. Postanowiłem o nim napisać, ponieważ jest znany nie tylko w Polsce, ale również za granicą, oraz dlatego, że ostatnio oglądałem film zatytułowany tak jak to wypracowanie.

Lech Wałęsa w czasach komunistycznych pracował w Stoczni Gdańskiej im. Lenina jako elektryk okrętowy. W grudniu roku 1970 był jednym z przywódców strajku w swoim zakładzie pracy. W filmie reżyser pokazał, że Wałęsa był przeciw temu strajkowi, ale bronił kolegów z pracy przed milicją. Miesiąc później został społecznym inspektorem pracy. W roku 1976 został wyrzucony z zakładu po dziesięciu latach nienagannej pracy za publiczną krytykę rządowych organizacji związkowych. W roku 1980, pomimo że był wcześniej wyrzucony ze stoczni, przeskoczył mur zakładu i przyłączył się do strajku. Protest zakończył się ugodą władz i strajkujących, między innymi w sprawie podwyższenia pensji, postawienia tablicy upamiętniającej ofiary z grudnia 1970, oraz przywrócenia zwolnionych pracowników z powrotem do stoczni. Kiedy chciano już zakończyć strajk w stoczni, inne zakłady pracy, w geście solidarności, zaczęły się do nich przyłączać. Wałęsa ogłosił wtedy wieczorem strajk solidarnościowy, a następnego dnia został przewodniczącym Międzyzakładowego Komitetu Strajkowego. Został również przywrócony do pracy w stoczni, i we wrześniu tego samego roku został przywódcą wielkiego ruchu społecznego NSZZ „Solidarność”.

Kiedy ten elektryk stoczniowy otrzymał pokojową nagrodę Nobla, nie mógł jej odebrać osobiście. Nie mógł wyjechać z kraju, gdyż władze komunistyczne nie chciały mu wydać paszportu. Po to wyróżnienie wysłał więc swoją żonę, Danutę, oraz trzynastoletniego syna, Bogusława. W grudniu 1990 został wybrany na prezydenta Polski.

Opisuję go, jako człowieka sukcesu, ponieważ zaczął jako elektryk okrętowy a skończył jako prezydent Polski. Wiedział, że to, co musi osiągnąć nie będzie łatwe, ale się nie poddał, a jego przyjaciele go cały czas wspierali. Według mnie to świetny przykład tego, że jak się czegoś chce, to z odrobiną wysiłku i czasu się to osiągnie. On osiągnął wiele, bo przyczynił się do rozpadu bloku komunistycznego. Również, wielu ludzi zaczęłoby rezygnować po jakimś czasie, bo by się bali o swoich bliskich (Lecha Wałęsę zamknęli kilka razy w więzieniu, oraz nie miał środków do życia) lub by im się po prostu nie chciało. Lecz nie Wałęsa. On jak coś zaczął, to musiał to skończyć. Jak mu coś nie wyszło to próbował to naprawić, a jak się nie dało naprawić, to zaczynał od nowa, i miał nadzieję, że tym razem mu się uda. Ale miał też wielki talent przywódczy, umiał zapanować nad ludźmi i nie bał się tego wykorzystać. Moim zdaniem, ważne jest, aby każdy umiał odkryć oraz wykorzystywać swoje talenty, a wtedy będzie na dobrej drodze do osiągnięcia sukcesu. Oczywiście, ważna jest również ciężka praca, poświęcony czas i zainteresowanie.